Prosto w dół.....

Trochę się pozmieniało, wiele spraw stanęło nam na drodze do realizacji planów. Jednak nie byłabym sobą gdybym z nich zrezygnowała. Mamy plan na swoje życie na duże zmiany ale na razie nie będę pisać o nich by nie zapeszać. Niech to będzie dla wszystkich wielką niespodzianką ale zanim jednak zrealizujemy te plany trochę czasu minie więc musze skoncentrować się na dniu  dzisiejszym. A w nim sporo problemów nic nie idzie jak trzeba same przeciwności same problemy. Ja osobiście jestem na etapie zamknięcia się w sobie, czasem tak mam gdy po całym szumie wizji i chęci realizacji stanęłam przed murem i dalej iść nie mogę. Zamykam się wtedy w sobie i trawię całość stopniowo. To nie jest na rodzaj focha ale raczej problem nad zapanowaniem negatywnych emocji które w takich sytuacjach są normalnością. Jeszcze codzienność nas nie rozpieszcza, strasznie idzie nam opornie jakby życie mówiło nam za mało macie dołków teraz wam dam SUPER DÓŁ!! Żebyście nie zapomnieli przypadkiem jak ciężko jest w życiu. Nie wiem, strasznie się na nas ten los uparł, najczęściej są wzloty i upadki, ludziom raz jest łatwiej raz trudniej ale nam od początku roku wciąż życie daje tak w kość że momentami tracę chęci na walkę i już zmęczenie sięga zenitu. Chciałabym mieć trochę oddechu, choć małego momentu w którym usiądę i będę czuła się spokojna, szczęśliwa nie martwiąc się o pieniądze o życie o rachunki o dzieci i ogólnie o całość. Nie mam oddechu, chwila radości z planów dała mi się oderwać ale runęło to wszystko tak szybko jak powstało. Nie powiem dobiło mnie to zupełnie i straciłam swoją radość. Nie to nie dołek zimowy, ciągnie się za mną to już od lata od nadmiaru stresu nadmiaru problemów usiadłam ze zmęczenia i nie mam motywacji by wstać. Robię wszystko mechanicznie bo muszę, tęsknie za swoją radością z życia. Bardzo tęsknie....