O sensie życia na wsi

Życiowa prawda , jak bywa czasem trudno mówić o tym co nas przytłacza.
Moje i mojej rodziny życie na wsi wypełnione jest radością z naszej decyzji ale czy zawsze było tak kolorowo? Pamiętam zakup domu, ogromne plany radość i krzywe miny rodziny która łapała się za głowę co za ruinę kupiliśmy. Pamiętam krzątanie się po domach z małym dzieckiem będąc w ciąży z Borysem bo dom nie był gotowy a ja nie miałam gdzie mieszkać i Tomka śpiącego przy -20 stopniach w tej naszej ruinie bez ogrzewania. Pamiętam przeprowadzkę i męczący remont przez który o mało bym synka nie straciła. Pot, brud i ciągle za kierownicą samochodu wożąc pracowników i rodzinę która starała się nam pomóc w tym całym bałaganie. Pamiętam także pierwsze dni w domu  niedokończonym remoncie i pierwsze 3 lata łazienkę z gołymi ścianami i zimnem przeszywającym przez dziurawe ściany, grzyb i brak finansów na remont. Pamiętam także ciągłe męczące nas długi które do dziś staramy się zakończyć w spłacaniu , ciągłą tułaczkę i bieg za regulacją rachunków. Tomka pracę która była tak dobrze płatna a na złość od czasu przeprowadzki zaczęła się uszczuplać, zmęczenie od ciągłej pracy i brak czasu dla siebie dla rodziny w tym całym wariatkowie. Pamiętam o chorobie która zbiła mnie z nóg uniemożliwiając samodzielny ubiór, picie kawy i ciągły ból nie dający nawet w nocy się wyspać, pierwszą naukę dojenia i płacz z bólu dłoni. Ciągłą poranną walkę, że musze wstać by iść nakarmić kury i Melę. Pamiętam pierwsze nauki uboju, płacz po nocach i te sny które mnie przeszywały. Mimo wszystko dużo mnie to kosztowało. Później nadszedł dzień w którym obudziłam się i poczułam że od tego dnia może iść mi życie z górki. Niestety wraz z planami przyszły kolejne dołki, przekonywać wokoło ludzi że to co robię i co chcę Bardziej Mocniej Rozwijać nie jest idiotyzmem. Rozmowy z Tomkiem by mnie wspierał bo nawet on czasem wątpił w to co robię i sens. W tych czasach jak człowiek nie ma etatu i co miesięcznej byle jakiej ale jednak pensji regularnej mało ma do powiedzenia i mało jest warty. Ja szłam do przodu na prawdę wierzyłam w to co robię, że ma to sens że przyniesie mi wreszcie dochód i nie tylko będzie cieszyć ale także da się z tego utrzymać. Szło ciężko w przekonywaniu, batalie o kupno kolejnego balotu siana czy worka zboża. Nie ma co się dziwić jedna mała wypłata męża mnóstwo długów i rachunków dwójka dzieci a na dodatek wciąż szukanie dodatkowych pieniędzy na żywienie zwierząt. Nie zapomnijmy o remontach stajni czy ogrodzeniu. Grosz do grosza.... Do głowy nie przychodziło nam o wakacjach, o wyjeździe do rodziny bo po prostu nie było nas nigdy stać na to. Ok! kupmy baloty siana Ja nie potrzebuję butów te się sklei a kurtkę cóż z tego że ma 10 lat i ten rok się nada. I tak było w kółko, nie wiem czemu tak bardzo w to wierzyłam czemu aż tak się upierałam odmawiałam sobie wszystkiego byle by iść do przodu. Nie traciłam wiary mimo że było ciężko. Jasne na blogu piszemy o radościach czasem wspomnimy o smutkach ale nigdy nie otworzymy się do końca. Może to wstyd może tutaj mamy prawo żyć w swojej bajce. Pamiętam jednak najbardziej o tym jak podnosiłam się i szłam do przodu mimo że bolało że nauka była ciężka ja szłam do przodu. Zaczęłam pisać blog jak już przeszłam całe to pasowanie na gospodarza i upartego człowieka. Ja nosze swój "garb" przeżyć na plecach, odcisnął on na mnie swoje piętno jednego mnie nauczył BY NIGDY NIE REZYGNOWAĆ DLA PIENIĘDZY ZE SWOICH PLANÓW I ŻYCIA W KTÓRYM JESTEM SZCZĘŚLIWA". Wolę tylko latem jeść swoje pomidory niż cały rok objadać się sklepowymi. Tak samo jest z pieniędzmi... wolę raz w roku mieć ich więcej i cieszyć nimi gdy sobie coś kupię czy dzieciom niż cały rok wydawać je i nawet nie zauważyć, że sensu mi nie dają ani radości żadnej. Oby mój post nie był zbyt nabity wolę by w prostocie dał coś do myślenia. A jaki ja chcę dać komentarz pod swoim postem ? A taki że niczego nie żałuję i z radością noszę tego swojego garba bo dzięki tym przeżyciom wiem że nic w życiu nie jest wstanie mnie  złamać jeśli tylko uśmiechnę się prosto w twarz przeciwnościom losu. Pozdrawiam