Jak zwierzę ufa człowiekowi

Co za pogoda nic mi się nie chce już dawno nie byłam tak rozleniwiona jak od dwóch dni.... Wstyd no ale czasem trzeba się powstydzić za siebie ;)

Po "oporządku" zwierząt uwaliłam się na kanapie pstrykając kanał po kanale w tv....
- Mamo mamo!!!! Królik uciekł w las!!!!!!
Zerwałam się na biegu gubiąc po drodze kapcie...
Okazało się, że Duduś (czyli mój synek) otworzył klatkę królik myk uciekł do lasu. Pomyślałam no pewnie już po króliku ale zaskoczyło mnie to co się zdarzyło.
Poszłam go poszukać a on wyskoczył z krzaków i podbieg do mnie. Wzięłam go na ręce trzęsł się ze strachu. Jak poznał mnie... czyli jedyną mu znaną osobę w tych chaszczach :) Zastanowiłam się nad tym wszystkim i przecież te kochane zwierzaki nam ufają bezgranicznie wiedzą kim jesteśmy i kojarzą sobie nas z tymi dobrymi sytuacjami. Przecież dajemy im jeść, pić, sprzątamy u nich. Czasem pogłaskamy. Ehhh szkoda, że ludzie tacy nie są..... na tym świecie było by czyściej, ładniej i spokojniej.Po prostu milej.
Tak w tych rozmyślaniach przypominam sobie ostatnią wizytę w stajni u kóz gdy padało. Usiadłam sobie na snopku koło Meli i patrzyłam jak równo i sprawnie wcina sobie sianko. Podeszła do mnie oparła swoją głowę o moje czoło i patrzyła mi prosto w oczy. Wyglądało to jakby tuliła się do mnie. Polizała mnie po policzku i poszła jeść dalej. Często gdy mam zmartwienie idę do nich można zapomnieć o każdym zmartwieniu, zanurzyć palce  w ich sierści. Dochodzi wtedy do człowieka to jakie życie było by prostsze gdybyśmy sami sobie go nie komplikowali....
Dziś dzień rozmyślań jakoś mnie zebrało.... może ta pogoda.... może przemęczenie a może zbieranie sił na kolejny pokos. Czasem warto :)

Zaczął się czas na marynowane kabaczki w occie i ogórasy w różnych postaciach. czas pracy a ja się lenię ;) Hmhm od poniedziałku zacznę na ostro dziś jeszcze pogrzeszę :)))
Witam nowych gości na moim blogu i życzę Wam wszystkim miłej słonecznej i spokojnej niedzieli.