Smutny powrót do domu....

Strasznie wracać samemu do domu. Do domu bez dzieci i męża. Bez radości, bez krzyków. Ciężko wracać do samotności i ciszy. Ten dom zasnął .Synek straszenie płakał jak wyjechałam, biedny aż zasnął z płaczu. Mi za to serce znów pękło. Tym bardziej, że wyjeżdżając wiedziałam że nie jest dobrze. Antybiotyk nie działa, pod paszką guz dalej rośnie przybierając na sile. Od dziś dostaje dwa antybiotyki równolegle. Martwię się o jego organizm. Rozmawiałam z dr. Pileckim, niestety jeśli do wtorku guz nie zacznie się zmniejszać  Boryska czeka 3 operacja na węźle chłonnym. Jak my znów przeżyjemy ten cios?? ten stres i obawę o dziecko? Jak znów przeżyje to Borysek? Nie wiem , pytania się kłębią a i tak jesteśmy skazani na ręce chirurgów. Mimo zmartwień, mimo matczynego bólu wciąż czeka na mnie praca. Serdecznie dziękuję znajomym którzy pomogli mi z kozami przez te dwa dni nieobecności,. za ich bezinteresowną pomoc!!! tacy ludzie to skarb!!! Po powrocie czekały litry mleka do przetworzenia. Kochani wybaczcie przez ten stres zapomniałam ogłosić, że sezon na sery dojrzewające się rozpoczął. Sery dojrzewajcie i dojrzewające w winie "Cabra al Vino".

Zdjęcia stare z przeszłego roku, nie mam czasu by ich zrobić a jeszcze aparat coś szwankuje. Ciężko pogodzić pracę z zmartwieniami o dziecko, ciągłymi wyjazdami. Tylko czy ja mam jakiś wybór? Gdybym mogła siedziałam bym z moim dzieckiem w szpitalu non stop, tylko życie jest inne. Szkoda, że dziecko ponosi konsekwencje działań dorosłych. Straszne to wszystko a ja w tym pustym domu siedzę i się zamartwiam. Na dodatek córunia siostry trafiła dziś do szpitala na oddział zakaźny. Malunia taka a już musi poczuć smak szpitala. Trzymam słoneczko za ciebie kciuki i sercem jestem z tobą!!! Jutro przywiozę córkę z Adrianem (starszym bratem Weroniki ) do siebie. Dwoje dzieci w rodzinie w szpitalu. Strasznie się u nas ostatnio dzieje :( Pozdrawiam was serdecznie i dziękuje za ciepłe słowa w komentarzach jakie daliście!