Co za dzień.......

To nie mój dzień. Ogólnie jestem strasznie zdołowana, od rana same złe wiadomości i nastawienie moje nie przypomina tego sprzed paru dni. Znów pogoda się zepsuła, wieje jest zimno i pada od wczoraj bezustannie. Dziś dało chwile spokoju to mogłam coś zrobić. W sumie zabrałam się za prace by nie myśleć i nie popadać w podły nastrój coraz bardziej. To co zawsze przynosi radość z własnej pracy w tym roku to kompletna porażka. Mam wrażenie, że jestem jakąś niedołęgą w tym roku bo nawet ogród mi nie wyszedł. By nie myśleć wzięłam kosę i poszłam kosić pole, Nogi utopiły mi się po kostki, dobrze że miałam gumowce. Strasznie wygląda to pastwisko jakby już jesień była. Jak nie rośnie to gnije.Od jakiegoś czasu idę na ogród by coś zrobić i uciekam stamtąd jak najszybciej. Kiedyś patrzyłam na roślinki i aż serce rosło gdy one tak szybko wzbijały się do góry i dawały radość pięknym kwitnięciem i owocowaniem, W tym roku z ogródka jeszcze nic nie jedliśmy, nawet sałaty. Wszystko gnije , woda stoi a ja tylko ratuje ratuję i opadam w zwątpieniu. W nocy była taka ulewa, że wbiła w ziemię to co dopiero dało radę wyrosnąć. Nie mówiąc, że siałam po 3 razy to samo bo nasiona gniły w ziemi. Ogórka nie posmakowałam, nawet truskawkami dobrze się nie nacieszyłam jak już złapała je szara pleśń. Czereśni nie ma, agrestu też. Zielenią tylko radują drzewa. Wychodząc tak z ogrodu poszłam zobaczyć w obejściu zwierzynę. Znalazłam moją kaczkę która padła na jajach. Przyczyny nie znam, nie miała śladu pogryzienia czy uduszenia. Po prostu oddała życie za potomstwo. Jedyne co mi pozostało to ratowanie jaj które podsadziłam pod kwokę którą studziłam bezskutecznie przez dwa dni. Jeśli się coś wykluje będzie cudem. Nie wiem jak długo tak leżała na nich, zawsze staram się nie przeszkadzać kwokom bo się denerwują. Wczoraj żyła dziś już nie....I tak kosząc pokrzywy myślałam nad sensem całej tej ekologicznej zagrody. Człowiek tyle starań wkłada , nie pryska nie karmi paszami sztucznymi a w rezultacie ponosi klęski. czy jest sens w tym wszystkim ? Zawsze wiem kiedy sobie radzić w takim nastroju dlatego praca mnie wyzwala od czarnych myśli.I tak kosząc i do kresu sił aż musiałam usiąść na pieńku i rozejrzałam się dookoła. Stwierdziłam, że wolę mało a zdrowo co nie zjem ja zje ziemia która może później mi się odwdzięczy.Otrząsnęłam się w myślach i fizycznie, ruszyłam na ogród zerwać truskawki a te które pogniły od deszczu lub po prostu rozmiękły zebrałam do osobnego wiaderka. Nakarmiłam nimi gęsi, co nie zjem ja zjedzą one a kiedyś oddadzą mi to czego zjeść nie mogłam. Brakuje mi dzieci, całej tej lataniny. Już za dużo tego spokoju za dużo tego odpoczynku. Rodzą się w głowie myśli których nie lubię. Przecież to co robię robię dla nich, gdyby nie one jaki sens miała by moja praca? Brakuje mi dzieci krzątających się wokoło krzaczków. Dziś zobaczyłam ile jest poziomek, zapomniałam o nich bo to zawsze moje dzieci chwytają je w rączkę i jedzą prosto z krzaczka. Czas by już wróciły i wróciło moje życie pełne pasji. Bo bez nich jego nie ma,,,,,,