Dziwne czy normlane ???

Stwierdziłam, że ostatnio moje posty są dość chaotyczne, przeplatają się między relacją z mojego życia rodzinnego wraz ze zwierzakami. Trochę to takie nieuporządkowane ale rozmyślając nad tym dość mocniej wychodzi na to, że takie jest po prostu to Moje Wiejskie Życie. Dlaczego mnie tak tknęło o 6 nad ranem na rozmyślanie ? Po ostatniej wizycie kuzynostwa Tomka zauważam siebie trochę z innej strony. W sumie mnie i Tomka bo momentami miałam wrażenie, że jesteśmy dziwakami hehe.Przykładem jest przede wszystkim przebywanie ze zwierzakami, nie dziwne nam jest jak Tola wchodzi na taras by przeszkodzić w posiłku bo właśnie zachciało jej się bym ją podrapała, czy koty które układają nam się na kolanach gdy właśnie powinniśmy wstać i zebrać naczynia do mycia. Mało kto ( z naszych gości oczywiście) patrzy na to jak na normalny aspekt życia , tylko my jakoś w ich oczach wyglądamy dziwnie. No bo przecież krowa na tarasie ? Przy posiłku? Dla innych osób dość dziwne , dla drugich obrzydliwe. A my tak siedzimy sobie, jemy sami ( bo dzieciaków nie ma) a Tola liże mnie po plecach :)Jak dla mnie to naturalne i nie w głowie mi tego zmieniać. Po paru latach absolutnej wywrotki życiowej dziś bym niczego nie zmieniła. I chyba mogę nazwać się szczęściarą, że w tym swoim kawałku ziemi czuję się spełniona. Zawsze jak nas ktoś odwiedzi pyta czy byłabym wstanie wrócić do miasta, teraz wszystko sprzedać i zacząć stare życie od nowa. Może to brutalne co napiszę, ale zawsze odpowiadam że jeśli byłabym zmuszona wpierw znalazłabym dobry dom dla moich czteronożnych przyjaciół a później zawisłabym w stodole. Mówiłam!!,że brutalne ale takie prawdziwe prosto z serca.Szczerze? to zniszczyłabym sobie i mojej rodzinie życie.Nie potrafiłabym się już w tym odnaleźć. Pytacie jak tam moje dłonie, jak samopoczucie. Niestety nic się nie zmieniło, jak bolało tak boli nadal, jak mnie męczy tak męczyło. Nic nie pomogło i paradoks w tym, że w trakcie zastrzyków objawy się nasiliły do epicentrum a gdy odstawiłam zeszły na etap "Da się wytrzymać". Leczenie ? na razie niestety żadne, problemy finansowe to po pierwsze ( bo przecież blat biurka trzeba wysmarować) ale jestem na etapie szukania lekarza i leczenia naturalnego.Mam ostatnio dość zaległości w opłatach ale wychodzę już na prostą, przynajmniej się zbliżam do celu hehe Status majątkowy się zmieni to od razu pognam do prywatnego gabinetu.Korzystam teraz z każdego dnia, wczesnymi porankami robię sery, w sumie właśnie podgrzewam skrzep :) Całymi dniami na ogrodzie i przy zwierzakach, kozy pasą się na pastwisku a ja sprzątam, doglądam i karmię. Między czasie znajdę chwile na odpoczynek. Jak wczorajsza drzemka na hamaku po południu czy pływanie w basenie po całym dniu spędzonym na słońcu. Chwila orzeźwienia i znów powrót na ogród.

 Basen mieści 12 tyś litrów, jest w czym się zanurzyć :) Za basenem widzicie gruz ? Już niedługo powstanie tam kuchnia letnia, fundamenty już powstaną w tym miesiącu. :) Nie mogę się doczekać :)
Rozpoczęłam sianokosy, jestem właśnie na etapie zbierania kopców a pomieszczenie wypełnia się pod sufit zielonym i pachnącym siankiem. Od przyszłego tygodnia rozpocznę koszenie 30 arowej łąki za stodołą, jak na ten moment jeszcze schnie ziemia która nie dały rady już naciągnąć nadmiaru wody. Sąsiad ma kosić także 1 hektar łąki a ja mam sianko obracać i zbierać. W okolicy nikt chętnie sianem się dzielić nie chce ( woli spalić na łące niż dać czy odsprzedać taniej) ale przynajmniej z tym sąsiadem się dogaduje co roku zwracając mu pieniążki za usługę koszenia i zbieram co wysuszę. Chyba że jak rok temu połowa zgniła po strasznie ulewnej burzy i cała moja praca poszła na marne. Tak bywa w pracach na wsi, nie zawsze nasze trudy są wynagradzanie. Do potyczek i strat jestem już przyzwyczajona. Kiedyś jeszcze na początku takie sytuacje mnie dobijały, nie raz aż człowiek się popłakał jak po kilku dniowej ciężkiej pracy coś traciłam w jedną chwilę. Teraz już człowiek inaczej na to patrzy. Na swoją pracę, na wysiłek.
A co w zagrodzie ?To najlepszy okres, od wiosny do lipca. Nie ma nic wspanialszego jak narodziny. I tak siedzę często przy kwokach patrząc na ruszające się jaja, jak powoli rozbijają pisklęta skorupkę i wychodzą na świat z wielkim trudem :)

Tola wciąż karmiona butlą, i tak 
zostanie do 6 miesiąca.

Obiecane owieczki, uchwycone przed 
wybiegiem na pastwisko.

 

Już właśnie wyległ się 8 pisklak :) czekam na kolejne 3 :)

Nasza opiekuńcza Luna

Niestety Luna nie była szczenna, 
czekamy więc na kolejną próbę ;)

I tak toczy się moja codzienność :) Pozdrawiam serdecznie wszystkich i witam nowych obserwatorów :)